ElectronicBooks.pl

Druga pora życia
Autor: Anna Strzelec
Wydawca: E-bookowo
Cena: 12.10 zł
Stara cena: 12.10 zł
Kategoria: obyczajowe
Formaty: EPUB (znak wodny), PDF (znak wodny)
Typ: ebook
ISSN: 978-83-61184-33-1

Kup e-booka Druga pora życia - Anna Strzelec

SÄ… marzenia... które powinny w swojej sferze marzeÅ„ pozostać i nigdy nie przekroczyć progu fantazji, dziÄ™ki której zostaÅ‚y do życia powoÅ‚ane. MarzÄ…c, tworzymy wizje, prywatnÄ… fatamorganÄ™, a ona może powrócić prawie każdej chwili, gdy tylko przymkniemy oczy. Zapach, melodia, smak wywoÅ‚a nastrój tak dobrze nam znajomy. Tak bardzo, że znów nieÅ‚atwo... NapisaÅ‚am, zamknęłam, ale nie zapomniaÅ‚am... Pewne postacie i wydarzenia zagoÅ›ciÅ‚y na zawsze w tej dobrej, inne w mojej zbytecznej pamiÄ™ci, a obie części "MarzeÅ„" mogÄ… tylko jak syjamskie bliźniÄ™ta funkcjonować, gdyż jest im dane wspólne bicie serca...
Anna Strzelec

"Druga pora życia, czyli jak zabija siÄ™ miÅ‚ość" Anny Strzelec to kontynuacja tematu podjÄ™tego w pierwszej książce "Tylko nie życz mi speÅ‚nienia marzeÅ„" -  O miÅ‚oÅ›ci i rozstaniach, rozdarciu miÄ™dzy dwoma rodzinami i krajami. Powieść peÅ‚na sprzecznoÅ›ci, wspomnieÅ„ i nadziei. Czy uda siÄ™ reanimować uczucie, które zaczyna umierać? Czasami, grzechy przeciwko nadziei mogÄ… być cięższe niż te, przeciwko miÅ‚oÅ›ci...

 

Fragment:

StojÄ™ przed wejÅ›ciem do naszego niemieckiego mieszkania i otwieram drzwi. Dora, mieszanina radosnego pisku i skowytu wskakuje na mnie z caÅ‚Ä… swojÄ… wyciÄ…gniÄ™tÄ… dÅ‚ugoÅ›ciÄ…, taÅ„czy i liże po rÄ™kach. Tak cieszyć siÄ™ umie tylko pies. Poza niÄ… w domu nie ma nikogo, żaluzje sÄ… opuszczone, by popoÅ‚udniowe sÅ‚oÅ„ce nie szkodziÅ‚o naszym orchideom. Cisza i pustka. Czy ktoÅ› tutaj mieszka? W naszej sypialni moje Å‚óżko zasÅ‚ane tak, jak je pozostawiÅ‚am. Po stronie Horsta rozrzucona piżama, na komódce jakieÅ› tabletki i paczuszki z jednorazowymi  sterylnymi majtkami z elastycznej gazy. Używa siÄ™ ich po operacji... Gdzie jest Horst? Zaczynam rozpakowywać mój plecak, wrzucam przywiezionÄ… wÄ™dlinÄ™ do lodówki z nadziejÄ…, że jest jeszcze OK i nie tylko dla Dory. Powinnam zaglÄ…dnąć na drugÄ… stronÄ™ do teÅ›ciów. Być może tam spÄ™dzajÄ… razem popoÅ‚udnie, bo nadszedÅ‚ wÅ‚aÅ›nie czas popoÅ‚udniowej kawy. WyjmujÄ™ sÅ‚oiczek polskiego miodu, który przywiozÅ‚am dla nich w prezencie i zapasowymi kluczami otwieram drzwi mieszkania naprzeciwko nas. - Aaa, da bist Du ja - takim zwrotem mój teść witaÅ‚ wszystkich i za każdym razem. I zabrzmiaÅ‚o to tak, jakbym wróciÅ‚a z miasta, a nie z prawie dziesiÄ™ciodniowej podróży. WÅ‚aÅ›nie zrobiÅ‚ kawÄ™ dla siebie i żony, transportuje peÅ‚en dzbanek na balkon i nalewa do filiżanek. Mutter siedziaÅ‚a na fotelu przy ogrodowym stoliku, który też przywieźliÅ›my podczas  przeprowadzki z Frankfurtu. PrzywitaÅ‚yÅ›my siÄ™, ale trudno  powiedzieć czy jej pamięć zarejestrowaÅ‚a fakt mojego powrotu. Ważniejsza byÅ‚a teraz kawa i Marmorkuchen. MiaÅ‚am wrażenie, że znów trochÄ™ przytyÅ‚a.
Vater nie wiedziaÅ‚ gdzie jest Horst, nie pamiÄ™taÅ‚ też kiedy ich syn wróciÅ‚ ze szpitala, a ja nie miaÅ‚am ochoty ani na kawÄ™ ani też czekoladowÄ… babkÄ™ w ich towarzystwie. WróciÅ‚yÅ›my z DorÄ… do naszego mieszkania i wtedy na progu stanÄ…Å‚ Horst. Mój, operowany przed kilkoma dniami na przepuklinÄ™ mąż, z maÅ‚ym wiaderkiem peÅ‚nym jeżyn. Horst nie mówiÅ‚ nigdy ?da bist du ja", Horst mówiÅ‚ ?hallo" jak do telefonicznej sÅ‚uchawki. I teraz patrzÄ…c na mnie też powiedziaÅ‚  ?hallo", a ja przez moment miaÅ‚am wrażenie, że odlegÅ‚ość miÄ™dzy nami jest dużo wiÄ™ksza. Å»e jesteÅ›my od siebie dalej niż na dÅ‚ugość przedpokoju i poÅ‚owy naszej kuchni. ?Hallo" rzucam w tÄ™ przestrzeÅ„ przyciemnionÄ… roletami, a potem podchodzÄ™ i zabieram mu pojemnik z rÄ™ki. Stawiam na podÅ‚odze i obejmujÄ™ mojego męża. Przytulam go i bardzo chcÄ™ powstrzymać siÄ™ od pytaÅ„, którymi zaraz zacznÄ™ wypeÅ‚niać dzielÄ…cÄ… nas przestrzeÅ„... Horst caÅ‚uje mnie w policzek i odsuwa od siebie, a potem podnosi wiaderko peÅ‚ne bordowego owocu i wstawia do zlewozmywaka. - Gdzie ty byÅ‚eÅ›? - Jedno z pytaÅ„ musiaÅ‚o być wypowiedziane. - Przecież widzisz, na jeżynach. - Już tak dobrze siÄ™ czujesz, że możesz wyprawy na jeżyny robić?