ElectronicBooks.pl

Tohańska branka
Autor: Aneta Rzepka
Wydawca: E-bookowo
Cena: 12.10 zł
Stara cena: 12.10 zł
Kategoria: rozmaitości
Formaty: EPUB (znak wodny), PDF (znak wodny)
Typ: ebook
ISSN: 978-83-61184-84-3

Kup e-booka Tohańska branka - Aneta Rzepka

TohaÅ„ska branka jest opowieÅ›ciÄ… fantasy stylizowanÄ… na baśń. Można w niej zaobserwować typowÄ… dla baÅ›ni walkÄ™ dobra ze zÅ‚em, życie w zgodzie z wierzeniami i prawem, które rzÄ…dzi relacjami miÄ™dzyludzkimi oraz losami bohaterów. GÅ‚ówna bohaterka, Odylia musi stawić czoÅ‚a przeznaczeniu, chociaż wcale jej siÄ™ ono nie podoba. Wszelkie próby ucieczki, zÅ‚amania prawa, czy życia po swojemu, koÅ„czÄ… siÄ™ niepowodzeniem. W rezultacie TohaÅ„ska branka jest opowieÅ›ciÄ… o cierpieniu mÅ‚odej dziewczyny, a sprawcami bólu sÄ… najbliższe osoby: najpierw ojciec, później brat, przyjaciele, a na koÅ„cu - mężczyzna, którego obdarzyÅ‚a miÅ‚oÅ›ciÄ…. W powieÅ›ci pojawia siÄ™ też konieczność dokonywania wyborów. Bohaterowie sami tworzÄ… swój Å›wiat, decydujÄ… o losach. Jedna decyzja może zmienić wszystko, wywrócić akcjÄ™ do góry nogami, nadać wydarzeniom inny bieg. Jest to zatem opowieść o dojrzewaniu do odpowiedzialnoÅ›ci za losy swoje i innych ludzi. Na oczach czytelnika mÅ‚oda, po dzieciÄ™cemu naiwna bohaterka staje siÄ™ dzielnÄ… kobietÄ…, gotowÄ… wziąć na barki odpowiedzialność za życie najbliższych oraz narodu, którego jest przedstawicielkÄ…. Procesowi towarzyszÄ… oczywiÅ›cie Å‚zy, bunt, chwile sÅ‚aboÅ›ci, czy zawahania, ale to sprawia, że postać jest wiarygodna, prawdziwa, ludzka. W wypeÅ‚nionym rozczarowaniami Å›wiecie bohaterki jest jednak miejsce na wartoÅ›ci ponadczasowe - przyjaźń i miÅ‚ość. One odnoszÄ… ostateczne zwyciÄ™stwo, przynoszÄ…c ulgÄ™ zmÄ™czonej psychicznie Odylii. Cóż takiego jest w TohaÅ„skiej brance, co odróżnia jÄ… od pozostaÅ‚ych opowieÅ›ci fantasy? Przede wszystkim prawdziwość uczuć, Å‚ez i radoÅ›ci. Powieść z zaÅ‚ożenia miaÅ‚a być opowieÅ›ciÄ… o bólu, nie ma w niej jednak nachalnego bestialstwa, krwawych egzekucji, ani lejÄ…cej siÄ™ strumieniami krwi. SÄ… Å‚zy, krzyki rozpaczy, nawet siÅ„ce i fizycznie zadane rany, ale nie zostaje przekroczony próg okrucieÅ„stwa. Moim celem byÅ‚o zmuszenie czytelnika do czucia z bohaterami, wejÅ›cia w ich psychikÄ™, przeniesienia siÄ™ do wymyÅ›lonego przeze mnie Å›wiata i odnalezienia w nim siebie. A co z magiÄ…? Czary, zjawiska nadprzyrodzone, zaklÄ™cia... to już byÅ‚o. Nie zmierzam powielać cudzych, choćby najlepszych wzorców. Magia jest gÅ‚ównie w Å›wiecie przedstawionym, obyczajowoÅ›ci ludzi, relacjach miÄ™dzy bohaterami. Nie odmówiÅ‚am sobie jednak przyjemnoÅ›ci wprowadzenia magicznego przedmiotu, ale zawdziÄ™cza on moc bardzo przyziemnemu uczuciu - miÅ‚oÅ›ci. Bo miÅ‚ość i przyjaźń same w sobie sÄ… zjawiskami magicznymi, których nigdy nikt nie wyjaÅ›niÅ‚. Kilka sÅ‚ów o powieÅ›ci, które napisaÅ‚ jeden z pierwszych jej czytelników: "Fantastyczny, baÅ›niowy Å›wiat po mistrzowsku namalowany sÅ‚owem, oddany z detalami, lecz daleki od ciężkoÅ›ci opisów, tak subtelny, jak tylko kobiece pióro potrafi to oddać. To prawdziwa, ciepÅ‚a baśń oparta na uniwersalnych wartoÅ›ciach, na idealistycznych wyobrażeniach, daleka od wynaturzonych okrucieÅ„stw, peÅ‚na szczerych uczuć, wÄ…tpliwoÅ›ci i odwagi pÅ‚ynÄ…cej nie z pól bitewnych, a z serca, z dzielnej postawy wobec życia pchajÄ…cego los gÅ‚ównej bohaterki w nieznanym i wydajÄ…cym siÄ™ jej wrogim kierunku. Odylia wÅ‚aÅ›nie rozkwita, wÅ‚aÅ›nie zbliża siÄ™ czas najważniejszych dla niej decyzji. Poznajemy jÄ… uÅ›miechniÄ™tÄ…, peÅ‚nÄ… mÄ…droÅ›ci i wiary, by już wkrótce wraz z niÄ… podążyć nieznanymi Å›cieżkami przeznaczenia, dalekimi od tego, co wydawaÅ‚o siÄ™ oczywiste. MiÅ‚ość, uczucia towarzyszÄ…ce mÅ‚odoÅ›ci, chwile zawahania Odylii, choć pokazane w baÅ›niowych realiach, nie odbiegajÄ… daleko od tych zupeÅ‚nie rzeczywistych. Jest czas na sÅ‚aboÅ›ci, pierwsze romanse, jest życiowa konieczność radzenia sobie z przeciwnoÅ›ciami losu. Z pewnoÅ›ciÄ… historia Odylii bÄ™dzie bliska niejednemu czytelnikowi, a zakoÅ„czenie nie zawiedzie pokÅ‚adanych w nim nadziei. TohaÅ„ska branka to wspaniaÅ‚y przykÅ‚ad tego, że fantasy może nieść w sobie proste, uniwersalne przesÅ‚ania, nie tracÄ…c przy tym swoich uroków. Autorka daje nam siÄ™ nacieszyć piÄ™knym jÄ™zykiem, przedstawia nam opowieść ciepÅ‚Ä… i Å›wieżą, a relacje miÄ™dzyludzkie jej bohaterów pokazane sÄ… tak, jakbyÅ›my obcowali z nimi na co dzieÅ„."
Jarosław Sapierzyński

 

Fragment:

- Wejdź, Odylko - powiedziaÅ‚ wódz. ByÅ‚ bardzo blady, smutny, zgaszony, jakby przygnieciony jakÄ…Å› niemiÅ‚Ä… wiadomoÅ›ciÄ…. Bardzo szybko mrugaÅ‚ oczami, co Å›wiadczyÅ‚o o wzburzeniu, nawet gniewie. - Dobrze, że jesteÅ›. Na dźwiÄ™k imienia dziewczyny, posÅ‚aniec ożywiÅ‚ siÄ™, skÅ‚oniÅ‚ nisko gÅ‚owÄ™. - Witaj, pani - rzekÅ‚ gÅ‚osem peÅ‚nym szacunku. - Witaj, panie - odparÅ‚a, posyÅ‚ajÄ…c mężczyźnie blady uÅ›miech. - Jak ci na imiÄ™? SkÄ…d przybywasz? PosÅ‚aniec spojrzaÅ‚ niepewnie w twarz Odylii. Najwyraźniej nie spodziewaÅ‚ siÄ™ takiego zainteresowania z jej strony. - Jestem Blautus, pani - odparÅ‚. - PrzybyÅ‚em z Tohany, od króla Gidara. Panna drgnęła, w jej oczach pojawiÅ‚ siÄ™ niepokój. PosÅ‚annictwo z królestwa byÅ‚o w Kunicach nie lada wydarzeniem i musiaÅ‚o zwiastować coÅ› zÅ‚ego. PamiÄ™taÅ‚a, że ojciec kiedyÅ› jeździÅ‚ do Tohany w jakiejÅ› bardzo ważnej sprawie. OsiÄ…gnÄ…Å‚ swój cel, zwykÅ‚ jednak mawiać, że zapÅ‚aciÅ‚ za niego bardzo wysokÄ… cenÄ™. MiaÅ‚ zapewne na myÅ›li wÅ‚asne zdrowie, bo dwa lata później odszedÅ‚ do Krainy Wiecznej SzczęśliwoÅ›ci. - Droga musiaÅ‚a być mÄ™czÄ…ca - rzekÅ‚a dziewczyna zatroskanym gÅ‚osem. - PoproszÄ™, aby przygotowano ci komnatÄ™ i odpowiedni posiÅ‚ek, panie. - DziÄ™kujÄ™ za goÅ›cinÄ™, pani. Niestety, nie bÄ™dÄ™ mógÅ‚ z niej skorzystać. MuszÄ™ natychmiast wracać do domu. - Bez ciepÅ‚ego posiÅ‚ku nigdzie ciÄ™ nie wypuÅ›cimy. Pawel! Do jadalni wszedÅ‚ posÅ‚ugujÄ…cy chÅ‚opiec. - SÅ‚ucham, pani? - Zaprowadź Blautusa do kuchni. Dopilnuj, by dostaÅ‚ zupÄ™ i porcjÄ™ pieczonego miÄ™sa. Zapewne bÄ™dzie też chciaÅ‚ chwilÄ™ odpocząć przed wyjazdem. Mężczyzna nie Å›miaÅ‚ wyrazić sprzeciwu, pokÅ‚oniÅ‚ siÄ™ i w milczeniu podszedÅ‚ do drzwi. OdwróciÅ‚ siÄ™ jeszcze na chwilÄ™, aby zerknąć na zaniepokojone oblicze Odylii, po czym opuÅ›ciÅ‚ jadalniÄ™. Dziewczyna spojrzaÅ‚a pytajÄ…co na brata.  ZgniótÅ‚ w dÅ‚oni jakÄ…Å› kartkÄ™, zapewne list od króla. Pismo musiaÅ‚o zawierać jakieÅ› zÅ‚e nowiny, pomyÅ›lnych wiadomoÅ›ci nie traktuje siÄ™ przecież w taki sposób. Czyżby znowu wzrosÅ‚y ceny wydobycia i transportu wÄ™gla? Na terenie Tabynu nie byÅ‚o kopalni, plemiona musiaÅ‚y korzystać z surowca wydobywanego w królestwie. A może ToheÅ„czykom nie bÄ™dzie już potrzebne kunickie zboże, bo majÄ… dość tego, które uzyskujÄ… z wÅ‚asnych upraw? A może postanowiono zrezygnować z importu owoców, bo psujÄ… siÄ™ podczas transportu? - Co siÄ™ staÅ‚o? - zapytaÅ‚a panna zaniepokojonym gÅ‚osem. - UsiÄ…dź, musimy porozmawiać - szepnÄ…Å‚ Olidar. PosÅ‚usznie zajęła miejsce przy stole, poÅ‚ożyÅ‚a rÄ™kÄ™ na dÅ‚oni wodza i Å›cisnęła jÄ… mocno. ChciaÅ‚a, aby brat wiedziaÅ‚, że może liczyć na jej pomoc, radÄ™ i wsparcie. - Mów - zażądaÅ‚a. - Gdy byÅ‚aÅ› jeszcze dzieckiem, nasz ojciec obiecaÅ‚ Gidarowi, że zostaniesz żonÄ… jego syna - wyznaÅ‚ niepewnie wódz. - Dlatego nie pozwalaÅ‚em, żebyÅ› spotykaÅ‚a siÄ™ z chÅ‚opcami, chciaÅ‚em ci oszczÄ™dzić rozczarowaÅ„. I chyba sÅ‚usznie zrobiÅ‚em. Blautus przyjechaÅ‚, żeby mi przypomnieć o umowie. Za kilka miesiÄ™cy bÄ™dziesz musiaÅ‚a opuÅ›cić Kunice.